Aynaya baktım bu sabah,
Tanıyamadım kendimi.

Akşam mı oldu?
Gökyüzü neden karardı?
Kim kapattı ışıkları?
Biz daha söylemeden sustu bütün şarkılar.

Yolun başındaydık,
Şimdi aynı şehirde iki yabancıyız.

Zaman mı çabuk geçti,
Yoksa biz mi geç kaldık?
Ateş gibi sevdim,
Elim yandı, içim kaldı,
Sen gidince değil, “biz” bitince dağıldık.

Güneş bizken,
Bize bizden erken karardık.
Akşam mı oldu?
Gökyüzü ne zaman karardı?

İlla gideceksen,
Hoşuma git mesela.
İlla birini seveceksen,
Çocuklarımızı sev mesela.

Arada bir aklına geleyim, bir kahve iç.
Aşk mıydı bu,
Her seferinde yandım.

Sokağın lambası yanıyor, içim karanlık.
Bir “merhaba” desen belki yine umutlanırdık.
Aşk bir yangınsa, ben külleriyle yaşıyorum.
Sevmek buysa, ben hâlâ yanılıyorum.

Güneş bizken,
Bize bizden erken karardık.
Akşam mı oldu?
Gökyüzü ne zaman karardı?

İlla gideceksen,
Hoşuma git mesela.
İlla birini seveceksen,
Çocuklarımızı sev mesela.

Ateş söndü, dumanı hâlâ odamda.
Senin adın yankılanıyor her duvarda.
Belki bir gün, geç bir akşamda,
Yine “biz” deriz…
Zaman, çok geç olmazsa.

Güneş bizken,
Bize bizden erken karardık…
İlla gideceksen,
Hoşuma git mesela…