Aynalar konuşur bazen,
Yalan yok, yüzümde izler var…
Dost sandıklar gitti,
Kalan birkaç satır ve yarım sigaralar…

Geceyle dostum, sabahla düşman,
Sözlerim ağır, kalemim pişman.
Yıllar geçti, içimde hep isyan,
Bu hayat bana dar, sana da liman.

Sokak lambası titrer, adım sessiz,
Köşelerde yankı, kalbim tedirgin.
Bir umut kırıntısı cebimde eksik,
Kader yazdıysa silmem, gerekirse yırtarım defterin!

Aynalar konuşur, ben susarım,
Yüzümde çizgi, içimde yangın.
Bir gün döner misin, bilemem ama,
Ben o günleri hâlâ saklarım!

Her kelimem yara, her beat bir mezar,
Rüyalar bile beni sarmıyor azar azar.
Kalbim bir metronom gibi atar,
Ama ritim bozuldu, çünkü sen yokken zaman donar.

Sözlerim paslı, tıpkı eski bir bıçak,
Kesiyor sessizliği, acısı alçak.
Karanlık sokaklar anlatır beni,
Rüzgârla döner yüzüme, o son bakışın hâlâ sıcak.

Aynalar konuşur, ben susarım,
Yüzümde çizgi, içimde yangın.
Bir gün döner misin, bilemem ama,
Ben o günleri hâlâ saklarım!

Zaman geçer, izler kalır,
Her kelimem geçmişe çakılı bir çivi.
Rap yaparken bile sessizliğe alıştım,
Çünkü bazen en gürültülü şey... kalbinin susmasıdır.