Bir elin nesi var, iki elin sesi var...

Rüzgarla gelir o eski sözler,
Yalnızlık çalar kapımı,
Ama bilirim, yoldaş gerek insana.

Damlaya damlaya göl olur derler,
Ben gözyaşlarımdan deniz yaptım.
Ateş olmayan yerden duman tütmezmiş,
Ama ben sessiz, içten yandım.

Ne ekersen onu biçersin,
Ben seni ektim, acı biçtim.
Sakın kader deme, bazen el de suçlu,
Taş yerinde ağırdır,
Ama ben yerimde durmadım ki...

Gülme komşuna, gelir başına,
Ben güldüm aşkıma, yandı başım.
Gözden ırak olan gönülden ırak olurmuş,
Ama ben senden kopamadım, alıştım.

Sabır acıdır ama meyvesi tatlı,
Ben hâlâ beklerim aynı dalda.
Bugün bana, yarın sana derler ya,
Belki sen de dönersin bir sabah.

Ne ekersen onu biçersin,
Ben seni ektim, acı biçtim.
Bir elin nesi var, iki elin sesi var,

Su akar, yolunu bulurmuş,
Belki bir gün, sen de beni bulursun...

Ne ekersen onu biçersin,
Ben seni ektim, acı biçtim!
Bir elin nesi var, iki elin sesi var...
Ama sen yoksan... dünya sessiz kalır...
Su akar... yolunu bulurmuş...